yasak elma muadili monologlar

Gözlerimi metronun kapısına sabitlemiş Japon yeni artışının özelden genele doğru; beni,şirketi,ülkeyi,japonyayı,dünyayı ne derece nasıl etkileyeceğini düşünürken, uzun zamandır görüşmediği, konuşmalarından belli olan ve başörtülü kızı şapur şupur yoğun bir istekle öpen herif, kız en yakın durakta indiğinde kendi kendine “yauvv bi gız bu gadar guzelleşi mi?” diye ağzını şapırdatarak söylenince, salyaları Japon yenlerimin üzerine aktı.borsa tepetaklak...sonra birden “vallaha çok güzel olmuş” deyip salyalı yüzünü bana doğru çevirdi. onaylamamı ister gibi birkaç dakika gözlerimin içine baktı. benim siktir git manyak ayak üstü Japon yenlerimin üzerine boşalma diyen tavrıma pek aldırış etmedi. fantezi kurmaya,kızı etkileyip etkilemediğini anlamak için de kızla konuşurken yaptığı gibi gözünün birini kısıp dudaklarını olabildiğince gererek kimse duymayacak şekilde aynı replikleri mırıldanmaya başladı. bir yandan da camdaki yansımasını takip ediyordu.sonunda kızı etkilediğine kanaat getirmiş olacak ki dakikalarca o salyalı ağzı kulaklarına kadar uzamış vaziyette kaldı. Ben Japon yeninin derdine düştüm; herif başörtülü kızın üzerinde tepinmeye koyuldu.ben Japon yeninin daha ne kadar fırlayacağını düşünürken; herifin pantolonundan fırlamak üzere olan canlının bana ulaşma olasılığından korktum.sonra aniden sanki kendi ereksiyonummuş gibi durumu benimseyip panikle görüş alanında olduğum insanların yüzüne baktım.kimse oralı değildi. Japon yenlerini unutup can havliyle gazi,yaşlı ve hamilelere ayrılmış olan koltuğa oturdum.yanımdaki çekik gözlü kıza “hiroşima” dememin ardından kızın “aslına bakarsan o “konnichiwa”bende japon değilim”cevabı durumumun vehametini açıklamaya yetti.
Ve o dış ses; 35 yaşlarında,sarışın,lacivert ceketinin içinde beyaz dik yakalı bir gömlekle hayal ettiğim hep tanışmak istediğim ama hiç karşılaşmadığım o kadının “son istasyon batıkent” demesiyle herşeyi unutmak için kalabalığa karıştım.